мікст, ‑а,
1. Змешаны рэгістр пеўчага голасу, пераходны
2.
[Ад лац. mixtus — змешаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мікст, ‑а,
1. Змешаны рэгістр пеўчага голасу, пераходны
2.
[Ад лац. mixtus — змешаны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нубі́йцы, ‑аў;
Народнасць, якая жыве ў Афрыцы
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падваро́тніца, ‑ы,
Дошка, якая закрывае шчыліну
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́ўзнік, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўпусты́ня, ‑і,
Геаграфічная зона, якая па сваіх прыродных умовах з’яўляецца пераходнай
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перазнаёміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць;
Пазнаёміць
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёпе́ленг, ‑а,
1. Вугал, які ўтвараецца геаграфічным мерыдыянам і напрамкам ад радыёпрыёмніка на крыніцу радыёхваль.
2. Сігнал перадавальнай радыёстанцыі, па якому вызначаецца вугал
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схіле́нне, ‑я,
1.
2. У астраноміі — адна з нябесных каардынат.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́ласны, ‑ая, ‑ае.
Які ўяўляе сабой унутранае адзінства; адзіны, цэлы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чу́жасць, ‑і,
Уласцівасць чужога (у 3 знач.); адчужанасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)