згубі́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
Той, хто губіць, загубіў каго-, што-н.
Жукі-караеды — згубіцелі лесу.
|| ж. згубі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.
|| прым. згубі́цельскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аднаку́рснік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім.
Той, хто вучыцца або вучыўся на адным курсе з кім-н.
Артыкул майго аднакурсніка.
|| ж. аднаку́рсніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыслу́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Слуга (у 1 знач.; уст.).
П. пры гасцініцы.
2. Той, хто імкнецца выслужыцца перад кімн., памагаты (пагард.).
|| ж. прыслу́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рагату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
Той, хто любіць смяяцца, рагатаць.
|| ж. рагату́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х; ласк. рагату́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ула́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Уладальнік якой-н. маёмасці.
Дробны зямельны ў.
2. Той, хто імкнецца больш мець, хто ахоплены ўласніцкімі інтарэсамі.
|| ж. ула́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чарадзе́й, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Вядзьмар, чараўнік.
2. перан. Той, хто зачароўвае, захапляе чым-н.
|| ж. чарадзе́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -дзе́ек.
|| прым. чарадзе́йскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жу́піць несов., обл. бесе́довать, разгова́ривать;
◊ што каму́ ру́піць, той то́е і ж. — посл. у кого́ что боли́т, тот о том и говори́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заканада́вец, ‑даўца, м.
1. Той, хто ўкладае законы.
2. перан. Той, хто аказвае ўплыў на ўстанаўленне норм грамадскіх паводзін, моды і пад. Заканадавец мод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
медава́р, ‑а, м.
Той, хто займаецца мёдаварэннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меладэклама́тар, ‑а, м.
Той, хто займаецца меладэкламацыяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)