бязме́жны безграни́чный, беспреде́льный, бесконе́чный, бескра́йний, необозри́мый, безбре́жный;
~ная прасто́ра — безграни́чное (беспреде́льное, бескра́йнее, необозри́мое) простра́нство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́куум, ‑у, м.
Спец. Разрэджаны стан газаў або паветра ў закрытым прыборы або пасудзіне; беспаветраная прастора.
[Лац. vacuum — пустата.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
захва́т, ‑у, М ‑хваце, м.
Спец. Прастора, адлегласць, якая захопліваецца чым‑н. Шырыня захвату. Захват касы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́змеж, ‑ы, ж.
Бязмежная прастора, бязмежжа. Апалена сонцам кавыльная безмеж, Паўсвету — не меней у стэпе размесціш. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыр, -ы, ж.
1. Шырыня, вялікія памеры ў шырыню.
Змераць прагон наўсю ш.
2. Шырокая прастора, шырыня (гл. шырокі ў 3 і 6 знач.).
Разгарнуцца ва ўсю ш. (цалкам праявіць свае магчымасці).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падпе́чак, ‑чка, м.
Месца, прастора пад печчу. У падпечку зашамацела, залапатала, і на ўсю хату заспяваў певень. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпамо́сце, ‑я, н.
Абл. Памяшканне, прастора пад падлогай. Кузьма дастаў міску, выцягнуў з падпамосця глечык з кіслым малаком. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэйд¹, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Водная прастора (каля марскога берага), зручная для стаянкі суднаў.
Стаяць на рэйдзе.
Знешні р. (на падыходах да порта). Унутраны р. (унутры порта).
|| прым. рэ́йдавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паля́на, -ы, мн. -ы, -ля́н, ж.
Невялікая, адкрытая прастора сярод лесу, хмызняку.
|| памянш. паля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. і памянш.-ласк. паля́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вако́лле, ‑я, н.
Разм. Мясцовасць, прастора вакол чаго‑н.; наваколле. Лажыўся на зямлю вечар і засцілаў цеменню ўсё ваколле. Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)