вако́лле, ‑я, н.
Разм. Мясцовасць, прастора вакол чаго‑н.; наваколле. Лажыўся на зямлю вечар і засцілаў цеменню ўсё ваколле. Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)