Раць ’войска, ваенны атрад; бітва, вайна’ (ТСБМ, Сержп. Казкі). Параўн. рус. рать, укр. рать ’бітва, змаганне; войска’, серб.-харв. ра̏т ’вайна’, балг. рат ’вайна; войска’, ст.-слав. рать ’бітва, бой, барацьба, вайна’. Прасл. *ratь выводзіцца з і.-е. *rō‑ti‑s (Глухак, 519), параўн. ст.-інд. ṛtìs ’напад’, авест. ərətiš ’энергія’, грэч. ἔρις ’спрэчка, спаборніцтва’, ст.-в.-ням. ernust, с.-в.-ням. ernest ’барацьба, сур’ёзнасць’, лат. erroties ’злавацца’. Гл. таксама ра́таваць, ратны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
назе́мный назе́мны;
назе́мная желе́зная доро́га назе́мная чыгу́нка;
назе́мные войска́ воен. назе́мныя во́йскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.
Вярбоўка наёмнікаў.
2. Той, хто за плату гатоў здзейсніць злачынства, выгаднае наймальніку.
Няма апраўдання наёмнікам і тэрарыстам.
3. Тое, што і найміт.
|| ж. наёмніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. наёмніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
авіядэса́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Войска, якое высаджваецца з самалётаў, верталётаў на тэрыторыю праціўніка для ўдзелу ў баявых аперацыях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апалчэ́нне, ‑я, н.
1. У старажытнасці — войска, якое ў час вайны набіралася з шырокіх народных мас.
2. Дапаможнае войска, якое фарміруецца ў час надзвычайных абставін на добраахвотных асновах з асоб, якія вызвалены ад вайсковай службы. Такімі ж доўгімі здаваліся і ўсе наступныя дні, аж пакуль .. [Сяргей] не трапіў у народнае апалчэнне. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курэ́нь, кураня́, мн. курані́, куранёў, м.
1. У некаторых мясцовасцях Беларусі: будан (разм.).
2. Жылая хата ў некаторых месцах Украіны і Прыдоння.
3. Асобная частка Запарожскага войска, а таксама яе стан (гіст.).
|| прым. куранны́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).
К. атаман.
Выбіраць кураннога (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
матарызава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад матарызаваць.
2. у знач. прым. Аснашчаны механічным транспартам (пра войска). Матарызаваны полк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сіпа́й, ‑я, м.
Гіст. Наёмны салдат англійскага каланіяльнага войска ў Індыі, якое фарміравалася з мясцовых жыхароў у 18–20 стст.
[Ад перс. sepahi — салдат.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раке́тны раке́тный;
р. рухаві́к — раке́тный дви́гатель;
~ная ўстано́ўка — раке́тная устано́вка;
~ныя во́йскі — раке́тные войска́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
располага́тьII несов. (к расположи́тьI) (размещать) размяшча́ць, расстаўля́ць;
располага́ть войска́ размяшча́ць во́йскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)