Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́йска, ‑а, н.
Узброеныя сілы дзяржавы або частка іх; армія. Рэгулярнае войска. Тэрытарыяльнае войска. Сухапутныя войскі. □ [Маці:] — Смела йдзі, сынок, у войска, Барані ты волю.Чарот.
•••
Кадравае войска — пастаяннае рэгулярнае войска, якое ў мірны час мае няпоўны састаў афіцэраў і сержантаў (кадраў) для падрыхтоўкі штогодніх прызываў радавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́йскан Heer n -es, -e;
наёмнае во́йска Söldnerheer n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
войска
Том: 4, старонка: 123.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Во́йска (БРС, КТС, Нас., Бяльк., Шат., Мал., Сцяшк.). Рус.во́йска, укр.ві́йсько, ст.-рус.воиско, ст.-слав.воиска, польск.wojsko, чэш., славац.vojsko, в.-луж.wójsko, балг.войска, макед.војска, серб.-харв.во́јска, славен.vójska. Прасл.vojьsko. Гл. воін (Фасмер, 1, 335). У словаўтваральных адносінах гэта nom. kol. ад vojь ’воін’ (Махэк₂, 698). Інакш Шанскі (1, В, 143) і Скок (3, 612), якія разглядаюць яго як субстантывіраваны прыметнік з суф. ‑ьsk ад vojь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
войска, армія, узброеныя сілы, ваенныя сілы / пераважна з добраахвотнікаў, дапаможнае, у ваенны час: апалчэнне, полчышчы; салдаты (уст.); раць (паэт.); арда (зняваж.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
