во́йска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́йска |
во́йскі |
| Р. |
во́йска |
во́йск |
| Д. |
во́йску |
во́йскам |
| В. |
во́йска |
во́йскі |
| Т. |
во́йскам |
во́йскамі |
| М. |
во́йску |
во́йсках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́йска, -а, мн. -і, войск і -аў, н.
Узброеныя сілы дзяржавы або частка іх.
Сухапутныя войскі.
|| прым. вайско́вы, -ая, -ае.
Вайсковыя злучэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́йска ср. во́йско;
паве́трана-дэса́нтныя ~кі — возду́шно-деса́нтные войска́;
ка́дравыя ~кі — ка́дровые войска́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́йска, ‑а, н.
Узброеныя сілы дзяржавы або частка іх; армія. Рэгулярнае войска. Тэрытарыяльнае войска. Сухапутныя войскі. □ [Маці:] — Смела йдзі, сынок, у войска, Барані ты волю. Чарот.
•••
Кадравае войска — пастаяннае рэгулярнае войска, якое ў мірны час мае няпоўны састаў афіцэраў і сержантаў (кадраў) для падрыхтоўкі штогодніх прызываў радавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́йска (БРС, КТС, Нас., Бяльк., Шат., Мал., Сцяшк.). Рус. во́йска, укр. ві́йсько, ст.-рус. воиско, ст.-слав. воиска, польск. wojsko, чэш., славац. vojsko, в.-луж. wójsko, балг. войска, макед. војска, серб.-харв. во́јска, славен. vójska. Прасл. vojьsko. Гл. воін (Фасмер, 1, 335). У словаўтваральных адносінах гэта nom. kol. ад vojь ’воін’ (Махэк₂, 698). Інакш Шанскі (1, В, 143) і Скок (3, 612), якія разглядаюць яго як субстантывіраваны прыметнік з суф. ‑ьsk ад vojь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
войска, армія, узброеныя сілы, ваенныя сілы / пераважна з добраахвотнікаў, дапаможнае, у ваенны час: апалчэнне, полчышчы; салдаты (уст.); раць (паэт.); арда (зняваж.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
ко́нніца, -ы, ж.
Коннае войска, кавалерыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэса́нт
‘войска’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэса́нт |
| Р. |
дэса́нта |
| Д. |
дэса́нту |
| В. |
дэса́нт |
| Т. |
дэса́нтам |
| М. |
дэса́нце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дэса́нт
‘высадка войска’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэса́нт |
| Р. |
дэса́нту |
| Д. |
дэса́нту |
| В. |
дэса́нт |
| Т. |
дэса́нтам |
| М. |
дэса́нце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
страявы́¹, -а́я, -о́е.
Які мае адносіны да строю¹ (у 1 знач.), звязаны з дзеяннем войска ў страі.
Страявая падрыхтоўка войска.
Страявая песня.
Страявая часць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)