паравадзяны́, ‑ая, ‑ое.
Які складаецца з пары і вады; які дзейнічае пры дапамозе пары і вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паравадзяны́, ‑ая, ‑ое.
Які складаецца з пары і вады; які дзейнічае пры дапамозе пары і вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэрэзі́н, ‑у,
[Ад лац. cera — воск.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Страся́нка ‘
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пераме́шка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фракцыяні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Падвергнуць (падвяргаць) раздзяленню на фракцыі 2 што‑н. (газ, вадкую
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
масці́ка, -і,
1. Густая вязкая маса, якая
2.
3. Пахучая смала некаторых дрэў.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ахаладжа́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для ахаладжэння чаго‑н.
2. Які ахалоджвае, асвяжае (пераважна пра напіткі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрмі́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тэрміту 1, звязаны з выкарыстаннем яго.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́льпа, ‑ы,
1. Рыхлая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба.
2.
[Ад лац. pulpa — мякаць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уралі́т, ‑у,
1. Мінерал валакністай будовы; разнавіднасць рагавой падманкі.
2. Спецыяльная
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)