раўню́ткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі роўны. Лёгка і мякка слізгаюць палазы, пакідаючы за сабой па некранутай белі дзве раўнюткія палосы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
більён, ‑а, м.
Лік, роўны мільярду ў рускай, французскай і амерыканскай сістэмах падліку і тысячы мільярдаў у нямецкая і англійскай сістэмах.
[Фр. billion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ры́мно (з ру́бэм) ’верхні край пасуды’ (Клімчук, ЛА 5). Да ро́ўны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
...бальны, ‑ая, ‑ае.
Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: роўны столькім балам, колькі паказвае першая частка гэтых слоў, напрыклад: пяцібальны, дзевяцібальны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
...гадовы, ‑ая, ‑ае.
Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: роўны столькім гадам, колькі паказана ў першай частцы, напрыклад: аднагадовы, пяцігадовы, шматгадовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Про́стацца ’слабець, станавіцца нягнуткім’ (лід., Сл. ПЗБ). Да просты (гл.) у значэнні ’прамы, роўны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раве́снік ’чалавек аднолькавага ўзросту з кім-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк.), ’аднагодак’ (вільн., дзятл., карэл., віл., кам., Сл. ПЗБ); раве́сніца ’аднагодка’ (ТСБМ; навагр., шчуч., лід., Сл. ПЗБ). Рус. ровесник, укр. рове́сник, чэш. rovesník, польск. rowieśny ’аднаго ўзросту’. Суфіксальнае ўтварэнне ад той жа асновы, што і ро́ўны (гл.). Падобна на тое, што тут мела месца складанне асноў ро́ўны і вясна́ ў значэнні ’год’. Сной (Безлай, 3, 156) мяркуе, што на падставе гэтых форм можна рэканструяваць *orvesnikъ > ад прыметніка *orvesьnъ, другаснага ў адносінах да *orvьnъ ’роўны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паўго́ддзе, ‑я, н.
Прамежак часу, роўны палавіне года, шасці месяцам. Падводзіліся вынікі спаборніцтва леснікоў за паўгоддзе. Шчарбатаў. // Палавіна навучальнага года ў школе. Першае паўгоддзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўнасі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Аднолькавы з іншым (іншымі) па сіле, магутнасці. Раўнасільныя барцы. Раўнасільныя арміі.
2. Абсалютна падобны, роўны па значэнню, значнасці іншаму (іншым); тоесны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ураўня́льны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн.
1. Які служыць для ўраўнавання чаго‑н. (велічыні, сілы і пад.). Ураўняльны прыбор.
2. Роўны, аднолькавы для ўсіх, многіх. Ураўняльны тарыф.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)