што-не́будзь, чаго-не́будзь, чаму-не́будзь, займ. неазнач.

Які-н. прадмет (з’ява, рэч) або усё роўна які прадмет (з’ява, рэч).

Кожны раз што-н. прывозіць.

Дай чаго-небудзь з’есці.

Раскажы што-н. цікавае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́кіш, ‑а, м.

Разм. Складзеная ў кулак рука з прасунутым вялікім пальцам паміж указальным і сярэднім як грубы жэст у знак здзеку, пагардлівай адмовы; фіга.

•••

Кукіш з’есці гл. з’есці.

Кукіш з маслам — зусім нічога (не даць, не зарабіць, не атрымаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’е́сціся, аб’емся, аб’ясіся, аб’есца; аб’ядзімся, аб’ясцеся, аб’ядуцца; заг. аб’ешся; зак.

З’есці лішняе, пераесці.

•••

Блёкату аб’есціся — здурнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іры́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Разм. Адна цукерка ірысу. З’есці па ірысцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачы́ста, прысл.

Поўнасцю, без астатку. З’есці ўсё дачыста. □ [Мікалай Аляксеевіч] паедзе і раскажа ўсё дачыста ў райкоме. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́менціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак., што.

1. Навастрыць касу мянташкай.

2. Разм. груб. Прагна з’есці ўсё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сербаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Сёрбаючы, з’есці якую‑н. рэдкую страву. Высербаць міску крупніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссёрбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Сёрбаючы, з’есці якую‑н. вадкую страву; высербаць. Ссёрбаць суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паз’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. З’есці за некалькі прыёмаў усё, многае.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пашкодзіць ядавітым рэчывам што-н. у многіх месцах, усюды.

Кіслата паз’ядала скуру на руках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расхляба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Хлябаючы, з’есці ўсё.

Р. суп.

2. перан. Разблытаць, уладзіць што-н. заблытанае, непрыемнае (разм.).

|| незак. расхлёбваць, -аю, -аеш, -ае.

◊

Расхлёбваць кашу (разм.) — разблытваць якую-н. складаную справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)