дачы́ста, прысл.
Поўнасцю, без астатку. З’есці ўсё дачыста. □ [Мікалай Аляксеевіч] паедзе і раскажа ўсё дачыста ў райкоме. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)