экста́з, -у, м.

1. Найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

Дайсці да экстазу.

Гаварыць што-н. у экстазе.

2. Від афектыўнага псіхічнага расстройства, непрытомна-раз’юшаны стан (спец.).

|| прым. экстаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакі́снуць, ‑не; пр. дакіс, ‑ла; зак.

Кіснучы, дайсці да стану гатоўнасці; укіснуць. Капуста дакісла. Цеста дакісла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Дайсці да гатоўнасці пры мачэнні; вымакнуць. Яблыкі ўмоклі. Скуры ўмоклі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакасі́цца, ‑касіўся, ‑косішся, ‑косіцца; заг. дакасіся; зак.

Разм. Косячы, дайсці да якога‑н. месца. Дакасіцца да канавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца. Ледзь даклыпаў да дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дала́зіцца, ‑лажуся, ‑лазішся, ‑лазіцца; зак.

Разм. Лазячы куды‑н., дзе‑н., дайсці да непрыемных вынікаў. Лазіў, пакуль далазіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дала́яцца, ‑лаюся, ‑лаешся, ‑лаецца; зак.

Разм.

1. Скончыць лаяцца з кім‑н.

2. Лаючыся, дайсці да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дажартава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Многа жартуючы, дайсці да непрыемнасцей. — А ты жартуеш — глядзі, дажартуешся! — пагразіў стражнік Сымону. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дачыкільга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Кульгаючы, павольна дайсці; дакульгаць. — Тэкля, пачакай часінку, дачыкільгаю да цябе, спытаю нешта. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даню́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. Празмерна доўга і часта нюхаючы, дайсці да непрыемных вынікаў.

2. перан. Дазнацца, разведаць пра што-н. якім-н. непрыстойным спосабам.

Паліцыя данюхалася аб прыходзе партызанскага разведчыка.

|| незак. даню́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)