салане́ц, ‑нцу, м.

1. Глеба, насычаная солямі натрыю.

2. Возера ці крыніца з салёнай вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некрану́ты

1. нетро́нутый;

2. перен. де́вственный, первозда́нный;

~тая гле́ба — де́вственная по́чва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баранава́цца, ‑нуецца; незак.

1. Паддавацца баранаванню. Дзірваністая глеба дрэнна барануецца.

2. Зал. да баранаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разная́касны, ‑ая, ‑ае.

1. Неаднолькавы па якасці з другім (другімі). Разнаякасныя прадукты.

2. Неаднародны па якасці. Разнаякасная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нано́сны прям., перен. нано́сный;

~ная гле́ба — нано́сная по́чва;

~ныя ідэ́і — нано́сные иде́и

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наплыўны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца ў выніку наплыву (у 1 знач.); намыўны, наносны. Наплыўная глеба. Наплыўная мель. Наплыўны пясок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пухле́ц ’попельна-шэрая глеба; пясчаная ці падзолістая глеба з неперагніўшымі часткамі расліннасці’ (Хрэст. дыял.; полац., Нар. лекс.). Ад пухлы ’рыхлы, порысты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ёлап ’неўрадлівая пясчаная глеба’ (Нар. сл.), магчыма, да ёлуп (гл.). Тады ўтворана таксама з *о‑луп. Параўн. лупняк ’сланец, патрэсканая глеба’, лупа ’струп’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

медзякі́, ‑оў; адз. мядзяк, медзяка, м.

Медныя манеты, грошы. Даў .. [аканом Сцёпку] глеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў у дарогу. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саланчако́вы, ‑ая, ‑ае.

Насычаны солямі; які з’яўляецца саланчаком. Саланчаковая, глеба. // З саланчакамі. Саланчаковыя стэпы. // Які расце на саланчаках. Саланчаковыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)