ко́бальтавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кобальту, змяшчае ў сабе кобальт. Кобальтавая руда. Кобальтавая сталь.

2. Колеру кобальту; цёмна-сіні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабалісты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кабалістыкі (у 1 знач.).

2. перан. Які заключае ў сабе асаблівы, таямнічы сэнс; загадкавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агу́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Вымаўляць «агу». Малы задаволена вадзіў чорнымі гузікамі вачэй, агукаў таксама задаволена нешта сабе пад нос. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́пускі, ‑аў; адз. няма.

Уст. Тое, што і загавіны. «Гуляе Марыніч, запускі спраўляе, — сам сабе думае Пракоп, — у калгас наважыўся запісацца». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самакатава́нне, ‑я, н.

Катаванне самога сябе; прычыненне сабе фізічных або маральных пакут. Адчуванне віны даводзіла.. [Сымона Карызну] да страшэнных згрызот, да душэўнага самакатавання. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасці́йнік, ‑а, м.

У час грамадзянскай вайны — удзельнік нацыяналістычнага контррэвалюцыйнага руху на Украіне, які ставіў сабе за мэту аддзяленне яе ад Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіраці́ць, ‑рачу, ‑раціш, ‑раціць; незак., каго-што.

Рабіць сіратою. [Лявэр:] — І я падумаў сабе — ну, а чаму я павінен сіраціць сваіх дзяцей? Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохдо́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з трох долей. Трохдольнае семя.

2. Які заключас у сабе тры рытмічныя долі. Трохдольны танец хота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́сфарысты, ‑ая, ‑ае.

1. Які змяшчае ў сабе фосфар, злучаны з фосфарам. Фосфарыстая кіслага.

2. Тое, што і фосфарны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уяві́ць, уяўлю, уявіш, уявіць; зак., каго-што.

1. У думках скласці вобраз каго‑, чаго‑н., узнавіць розумам, фантазіяй. Мне цяпер уявіць немагчыма — Нікне розум, маўчыць уяўленне. Дзяргай. [Юхім:] Мы зажывём з табою так багата, Як і ўявіць не можаш ты, сястра! З. Астапенка. Здараецца, што бывае цяжка ўявіць дарагія рысы блізкага чалавека, калі вельмі хочаш гэта зрабіць. Шамякін. На момант Мікалай Пятровіч уявіў сабе крануты ўсмешкай твар маці, уважлівыя позіркі гасцей, і яму зрабілася не па сабе. Каршукоў.

2. Палічыць, дапусціць. Я не верыў гэтаму, я не мог уявіць, што ў нас мог знайсціся такі чалавек. Кулакоўскі.

•••

Можаш (можаце) сабе ўявіць; уяві(це) сабе (у знач. пабочн.) — ужываецца з мэтай звярнуць увагу слухача на якую‑н. акалічнасць, зацікавіць яго чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)