акамяне́ласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць акамянелага.

2. звычайна мн. (акамяне́ласці, ‑ей). Акамянелыя рэшткі жывёл або раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабуя́ць, ‑яе; зак.

Вырасці ў націну, не даўшы клубняў, зерня (звычайна пра агародныя расліны). Пабуяла бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліма́н, ‑а, м.

Заліў у нізоўях ракі ці салёнае возера паблізу мора (звычайна багатае лячэбнымі гразямі).

[Грэч. limen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праштабнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Спец. Прашыць, прастрачыць што‑н. (звычайна на машынцы). Праштабнаваць коўдру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ліх, ‑а, м.

Вялікая, звычайна высокая чарка. П’ю за першага сына Келіх поўны, як вока. Бялевіч.

[Ням. Kelch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саціні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Надаваць бліскучы выгляд, як у саціне; глянцаваць (звычайна пра паперу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфалеры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, звычайна карычневага або чорнага колеру з алмазным бляскам; цынкавая падманка.

[Ад грэч. sphaleros — зманлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць тактычнага. Госці звычайна таўкуцца некаторы час, не спяшаюцца, каб захаваць тактычнасць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уко́рмленасць, ‑і, ж.

Стан арганізма (звычайна жывёлы) у залежнасці ад кармлення; сытасць. Сярэдняя ўкормленасць. Вышэйшая ўкормленасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліто / шырокае жаночае, звычайна футравае: манто; дэмісезон (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)