пабуя́ць, ‑яе; зак.

Вырасці ў націну, не даўшы клубняў, зерня (звычайна пра агародныя расліны). Пабуяла бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)