Вінаро́б ’вытворца віна’ (КТС, БРС). Утворана, паводле калькі, з рус. винодел пры наяўнасці ўкр. винороб ’тс’. Сюды ж вінаробны, вінаробчы, вінаробства (КТС, БРС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарла́н, гарла́ніць (БРС, Шат.). Рус. горла́н, горла́нить. Паводле Шанскага (1, Г, 135), рус. горла́н утворана ад го́рло (у значэнні ’сварлівы чалавек’) суфіксам ‑ан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гламяну́ць ’адкусіць вялікі кусок’ (Нар. сл., 29). Паводле Трубачова (Эт. сл., 6, 137: пад *gloměti) > роднаснае са славен. glométi ’быць жадным, настойліва вымагаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

До́кер ’докер’ (БРС). Рус. до́кер, укр. до́кер. Паводле Шанскага (1. Д, Е, Ж, 157), запазычанне з англ. docker ’тс’ на пачатку XX ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Драбо́к ’крошка, кавалак’ (БРС, Касп., Сл. паўн.-зах.). Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 120), да прасл. *drobъ (а гэта да *drobiti ’драбіць’, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каўшну́ць ’ударыць’ (воран. і ашм.). Паводле Лаўчутэ, Сл., 67, запазычанне з літ. мовы. У якасці крыніцы прыводзяцца літ. už‑kaūšti. kauštelėti ’лёгка ўдарыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́хат ’рэха’ (маст., Сцяшк. Сл.). Да ля́ха1 (гл.). Суфікс ‑ат (< ‑ъtъ) паводле іншых аддзеяслоўных утварэнняў, якія перадаюць гукі (грукат, лёскат і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мрова ’дрыгвяністае балота’ (пін., Шатал.). Генетычна ўзыходзіць да мерва1 (гл.) з менай ‑ер‑ > ‑ро‑ (як у польск. мове) паводле чаргавання групы tert.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мудкі́ (мн. л.) ’каткі, Trifolium arvense L.’ (Бяльк.). Да муды́ (гл.). Матывацыя: шэрыя касматыя каткі (канюшына раллявая) названы паводле падабенства касматага покрыва рэалій.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мілагу́чны ’прыемны на слых’ (ТСБМ). Наватвор У. Дубоўкі (Каўрус, ЛіМ, 11.3.1988, 6). Магчыма, паводле польск. miłodźwięk ’гармонія’ — калькай з н.-грэч. εὐφονία ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)