раско́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны: зак., што (разм.).

1. Яздой або катаннем зрабіць слізкім, коўзкім.

Р. сцежку.

2. Размяць, раскідаць, размазаць (нагамі, целам).

Р. абцасамі зямлю.

Р. сцірту саломы.

|| незак. раско́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Распра́чыць ’раскідаць’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Да пратаць 1 ’прыбіраць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Расхара́таць, росхора́таты ’разбурыць, раскідаць’ (бяроз., Шатал.). Ад харатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разворо́чать сов., прост. развярну́ць, разваро́чаць, мног. паразваро́чваць, раскіда́ць, мног. параскіда́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перары́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., што.

1. Разрыць, парыць лычом усё, многае.

Свінні перарылі ўвесь агарод.

2. перан. У пошуках чаго-н. раскідаць, перакапаць усё.

П. усе рэчы ў каморцы.

|| незак. перарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

развора́шивать несов. развару́шваць, разваро́чваць; (сено в прокосах) разбіва́ць, растраса́ць, раскіда́ць, раскі́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Растыльбушы́ць, ростыльбушы́ты ’раскідаць, растрыбушыць’ (Лексика Пол.). Утворана ад тэльбух ’чэрава’ (гл.) аналагічна да растрыбушы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расшабуня́ць (рышшыбуня́ць) ’раскідаць’ (чавус., Нар. сл.), расшабуня́цца ’паводзіць сябе больш развольнена, бессаромна’ (Нас.). Да шабуняць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разме́ткі ’расліна свінакроп, Spergula’ (Кіс.). Ад рус. размета́ть ’раскідаць’. Матывацыяй паслужыў знешні выгляд расліны — распасцёртыя па зямлі сцяблы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разры́ць, ‑рыю, ‑рыеш, ‑рыю; зак., што.

Рыючы, раскідаць, развярнуць. Свіння разрыла двор. □ Дзік разрыў бурты бульбяныя. Караткевіч. // Разграбаючы (зямлю, снег і пад.), зрабіць паглыбленне. Разрыць яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)