дэка́нства, ‑а, н.

Выкананне абавязкаў дэкана; пасада дэкана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экстраардына́рны, -ая, -ае (кніжн).

Надзвычайны, які выходзіць за межы звычайнага, рэдкі; проціл. ардынарны.

○

Экстраардынарны прафесар (уст.) — пасада ў навучальнай установе, якую займаў звышштатны прафесар.

|| наз. экстраардына́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бач, часц.

1. Ужыв., каб звярнуць чыю-н. увагу на што-н.

Бач!

Каго я сустрэў!

2. у знач. пабочн. сл. Бачыш; як бачыш.

Яго, бач, не задавальняе пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пампаду́рства, ‑а, н.

1. Пасада пампадура.

2. Уласцівасці пампадура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляба́нства, ‑а, н.

Пасада плябана. // Парафія, якой кіруе плябан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадвадзі́цельства, ‑а, н.

Пасада прадвадзіцеля дваранства ў царскай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вака́нтны, ‑ая, ‑ае.

Свабодны, нікім не заняты. Вакантная пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайто́ўства ’пасада войта’ (Нас.). Да вайтоўскі ’ўласцівы войту’ (Нас.) < войт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прафесу́ра, ‑ы, ж.

1. Званне, пасада прафесара.

2. зб. Прафесары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыгадзі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да брыгадзіра. Брыгадзірская пасада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)