пасада - Пошук

Паса́да

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Паса́да
Р.	Паса́ды
Д.	Паса́дзе
В.	Паса́ду
Т.	Паса́дай Паса́даю
М.	Паса́дзе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

паса́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	паса́да	паса́ды
Р.	паса́ды	паса́д
Д.	паса́дзе	паса́дам
В.	паса́ду	паса́ды
Т.	паса́дай паса́даю	паса́дамі
М.	паса́дзе	паса́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

паса́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -са́д, ж.

Службовае месца.

П. старшыні.

Штатная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паса́да ж. (служебное место) до́лжность; (ответственная должность — ещё) пост м.;

шта́тная п. — шта́тная до́лжность;

п. міні́стра — пост мини́стра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паса́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Месца на службе, звязанае з выкананнем пэўных абавязкаў. Пасада старшыні. □ Ад злосці больш яшчэ чарнее [ляснічы], З астатніх слоў Міхася лае, З пасады выгнаць пагражае. Колас. Бацька працаваў падзённа на чыгунцы, пасля яго прынялі на штатную пасаду рамонтным рабочым пад Магілёвам. С. Александровіч.

2. Уст. Сядзіба. На горцы ціхай, невысокай, Каля засценка недалёка, У бок дарогі, ў глыбі сада Стаяла панская пасада. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паса́д

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Паса́д
Р.	Паса́да
Д.	Паса́ду
В.	Паса́д
Т.	Паса́дам
М.	Паса́дзе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

паса́да ж (месца на службе) Amt n -(e)s, Ämter; Dienst m -es, -e, Díenststellung f -, -en;

займа́ць паса́ду ein Amt bekléiden, im Ámte stehen*;

вы́зваліць ад паса́ды séines Ámtes enthében*;

пакі́нуць паса́ду sein Amt níederlegen;

дзяржа́ўныя паса́ды öffentliche Ämter;

быць зацве́рджаным у паса́дзе im Amt bestätigt wérden;

чалаве́к з вялі́кай паса́дай ein Mann in Amt und Würden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паса́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	паса́д	паса́ды
Р.	паса́да	паса́даў
Д.	паса́ду	паса́дам
В.	паса́д	паса́ды
Т.	паса́дам	паса́дамі
М.	паса́дзе	паса́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Паса́да ₁ ’месца на службе, звязанае з выкананнем пэўных абавязкаў’ (ТСБМ). З польск. posada ’тс’.

Паса́да ₂ ’сядзіба’ (Бяльк.). Да паса́д ₂ (гл.).

Паса́да ₃ ’расада’ (Касп.). Пад уплывам дзеяслова пасадзі́ць ад раса́да (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паса́да Сядзіба (Хоц. Бяльк.).

□ в. Пасада Гродз. (Лемц. Айк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Verbum