Verbum

бязво́блачны, -ая, -ае.

1. Без воблакаў, ясны.

Бязвоблачнае неба.

Б. дзень.

2. перан. Нічым не засмучаны; светлы, шчаслівы.

Бязвоблачнае дзяцінства.

|| наз. бязво́блачнасць, -і, ж.

хма́рны, -ая, -ае.

1. Пакрыты хмарамі.

Хмарнае неба.

2. Пахмурны, хмурны.

Х. дзень.

3. перан. Пануры, сумны, невясёлы.

Х. настрой.

|| наз. хма́рнасць, -і, ж.

нахму́раны, -ая, -ае.

1. Хмурны, пануры.

Н. твар.

2. перан. Пахмурны, змрочны, цёмны (аб прадметах і з’явах прыроды).

Нахмуранае неба.

|| наз. нахму́ранасць, -і, ж.

засла́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сце́лецца; зак.

Пакрыцца, завалачыся чым-н. туманным, тым, што сцелецца.

Луг заслаўся туманам.

Неба заслалася хмаркамі.

|| незак. засціла́цца, -а́ецца.

палаве́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

1. Набываць палавы колер.

Палавее ячмень.

2. Вызначацца сваім бледна-жоўтым колерам.

Неба палавела.

|| зак. запалаве́ць, -е́е.

чырвані́ць, -ваню́, -во́ніш, -во́ніць; -во́нены; незак., каго-што.

1. Рабіць чырвоным, барвовым, надаваць чырвоны колер каму-, чаму-н.

Узыходзіла сонца і чырваніла неба.

2. Фарбаваць у чырвоны колер.

стоўпатварэ́нне, -я, н.

Неразбярыха, мітусня, бесталковы шум пры зборышчы народу; стоўпішча.

У хаце цэлае с.

◊

Вавілонскае стоўпатварэнне — паводле біблейскай легенды — няўдалая спроба пабудаваць у Вавілоне вежу да неба.

задыя́к, -а, м. (спец.).

Пояс неба, па якім Сонца праходзіць свой бачны шлях на працягу года.

Знакі задыяка (абазначэнне 12 сузор’яў, праз якія праходзіць задыяк).

|| прым. задыяка́льны, -ая, -ае.