казіне́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да казінету. Казінетавая матэрыя. // Зроблены, пашыты з казінету. Казінетавая куртка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бушла́т, ‑а, М ‑лаце, м.
Суконная матроская куртка. Думамі кожны сваімі заняты Пра даўняе гора, пра блізкае свята, Толькі мужчыну, што ў флоцкім бушлаце, Не пазнае пасівелая маці. Грахоўскі. // Салдацкая куртка на ваце. Паношаны салдацкі бушлат ледзь не трашчаў на яго крутых плячах. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кана́дка 1,
гл. канадцы.
кана́дка 2, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Цёплая куртка, звычайна на футры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сак I м. (женская куртка) сак
сак II м. (рыболовная снасть) сак
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кі́цель, ‑я, м.
Форменная аднабортная куртка са стаячым каўняром. За сталом сядзіць маладая жанчына ў форменным кіцелі з бліскучымі пагонамі на плячах. Васілёнак.
[Ням. Kittel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бало́ння, ‑і, ж.
Капронавая плашчавая тканіна з аднабаковым непрамакальным пакрыццём. Паўлік быў у куртцы з балонні. Гаўрылкін. // Разм. Плашч або куртка з такой тканіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скура́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Скураная куртка. Гэта быў камлюкаваты, нават тоўсты, гадоў пад шэсцьдзесят стары ў кароткай скуранцы. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пінжа́к, пінджа́к ’частка мужчынскага касцюма — куртка з рукавамі’ (ТСБМ, Шат., Касп., Бяльк., ТС; паўн.-бел., брэсц., баран., ЛА, 4); мсцісл. піпжачонык, пінжачонка ’тс’ (Юрч. СНЛ). З рус. пиджа́к ’тс’ з устаўным ‑н‑, ці з польск. pindżak ’тс’, якія з англ. pea‑jacket ’куртка, кароткае паліто’ < с.-нідэр. pîe ’байкавая курта’ (Фасмер, 3, 259).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спанцы́рка ‘верхняя жаночая кароткая вопратка’ (ТС). Бадаць, праз польск. spencer, spencerek ‘кароткая куртка, каптан’, ням. Spéncer, Spénzer ‘жаночая кофта; вузкі каптан’. Запазычана з англ. spencer ‘куртка, кароткі сурдут’, што паходзіць ад імені лорда Спенсера, які ў 1796 г. увёў ва ўжытак такі тып адзення (Брукнер, 508; Фасмер, 3, 733; ЕСУМ, 5, 368).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фры́завы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фрыза 1, які мае фрыз. Фрызавы паверх.
фры́завы 2, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да фрызу 2; пашыты з фрызу. Фрызавая куртка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)