*Паядынкам, ст.-бел. поединкомъ, поедынкомъ ’паасобку, асобна’ (1578 г.) запазычаны са ст.-польск. pojedynkiem ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 200).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пентэ́лька ’пятля для зашпільвання’ (астрав., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі польск. piątla ’пятля’ і бел. пяце́лька. Да пятля́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́ца ’рагатка’ (драг., Сл. Брэс.), ’прашча’ (Скарбы), ст.-бел. процъ ’прашча, прастка’. З польск. proca ’прашча’. Этымалогію гл. прашча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прэд (прэш) ’перад’ (астрав., Сл. ПЗБ), ст.-бел. предъ, побач з передъ, передо ’тс’ (Альтбаўэр). З польск. przed ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распаро́шыць ’пусціць на вецер; растраціць’ (Варл.), параўн. ст.-бел. роспоро́шꙋет (1616 г., Карскі, 1, 441). Да порах1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сце́рня (ściérnia) ’жніўё’ (калінк., Арх. ГУ; Федар. 4), стерно́, стэрня́ ’тс’ (Лекс. Бел. Палесся, Лексика Пол.). Гл. сцёран2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тарарычка ’бразготка, бубен’ (у камедыйных творах XVII- XVIII стст., Праблемы філал., 12; Ст.-бел. лексікон). Ад гукапераймальнага тарара, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тво́рца ’тварэц’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), ст.-бел. творца ’тс’. Запазычана з польск. twórca ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 160).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ткнуць ’рэзкім рухам сунуць’ (ТСБМ), ’даць’ (ТС), ст.-бел. ткнуць ’ткнуць’, ’даткнуцца’ (1518 г., КГС). Гл. ткаць2, тыкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ты́нцы-лы́нцы — прыпеў у дзіцячай забаўлянні: тынцы‑лынцы, балалайка (глыб., Бел. дыял. 1). Гукапераймальны імітатыў ігры на струнным інструменце.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)