бел-чырво́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бел-чырво́ны |
бел-чырво́ная |
бел-чырво́нае |
бел-чырво́ныя |
| Р. |
бел-чырво́нага |
бел-чырво́най
бел-чырво́нае |
бел-чырво́нага |
бел-чырво́ных |
| Д. |
бел-чырво́наму |
бел-чырво́най |
бел-чырво́наму |
бел-чырво́ным |
| В. |
бел-чырво́ны (неадуш.)
бел-чырво́нага (адуш.) |
бел-чырво́ную |
бел-чырво́нае |
бел-чырво́ныя (неадуш.)
бел-чырво́ных (адуш.) |
| Т. |
бел-чырво́ным |
бел-чырво́най
бел-чырво́наю |
бел-чырво́ным |
бел-чырво́нымі |
| М. |
бел-чырво́ным |
бел-чырво́най |
бел-чырво́ным |
бел-чырво́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бел-чырво́на-бе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бел-чырво́на-бе́лы |
бел-чырво́на-бе́лая |
бел-чырво́на-бе́лае |
бел-чырво́на-бе́лыя |
| Р. |
бел-чырво́на-бе́лага |
бел-чырво́на-бе́лай
бел-чырво́на-бе́лае |
бел-чырво́на-бе́лага |
бел-чырво́на-бе́лых |
| Д. |
бел-чырво́на-бе́ламу |
бел-чырво́на-бе́лай |
бел-чырво́на-бе́ламу |
бел-чырво́на-бе́лым |
| В. |
бел-чырво́на-бе́лы (неадуш.)
бел-чырво́на-бе́лага (адуш.) |
бел-чырво́на-бе́лую |
бел-чырво́на-бе́лае |
бел-чырво́на-бе́лыя (неадуш.)
бел-чырво́на-бе́лых (адуш.) |
| Т. |
бел-чырво́на-бе́лым |
бел-чырво́на-бе́лай
бел-чырво́на-бе́лаю |
бел-чырво́на-бе́лым |
бел-чырво́на-бе́лымі |
| М. |
бел-чырво́на-бе́лым |
бел-чырво́на-бе́лай |
бел-чырво́на-бе́лым |
бел-чырво́на-бе́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бел-чы́рвана
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| бел-чы́рвана |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бе́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бе́л |
бе́лы |
| Р. |
бе́ла |
бе́лаў |
| Д. |
бе́лу |
бе́лам |
| В. |
бе́л |
бе́лы |
| Т. |
бе́лам |
бе́ламі |
| М. |
бе́ле |
бе́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бел физ. бел, род. бе́ла м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поўнагало́ссе, -я, н.
У мовазнаўстве: наяўнасць у словах усходнеславянскіх моў у адрозненне ад іншых славянскіх моў спалучэнняў оро, оло, ере, еле паміж зычнымі, якія адпавядаюць стараславянскім ра, ла, ре, ле, напр.: рус. город, бел. горад, балгарскае град, чэшскае йгасі.
|| прым. поўнагало́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сцэні́чнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць сцэнічнага (у 3 знач.). Сцэнічнасць п’есы. □ Твор Крапівы [драма «Партызаны»] вызначаўся сцэнічнасцю. Гіст. бел. сав. літ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поўнагало́ссе, ‑я, н.
Уласцівая ўсходнеславянскім мовам, у адрозненне ад іншых славянскіх моў, фанетычная рыса, якая заключаецца ў наяўнасці спалучэнняў оро, оло, ере, еле ў становішчы паміж двума зычнымі на месцы старажытных агульнаславянскіх ор, ол, ер, ел: руск. голова, бел. галава, балг. глава, польск. głowa, руск. город, бел. горад, балг. град, чэшск. hlava.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінтэты́чнасць, ‑і, ж.
Сінтэтычны характар чаго‑н. Паэма вызначалася сінтэтычнасцю, вялікім ахопам падзей у часе і прасторы. Гіст. бел. сав. літ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)