апушчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводл. дзеясл. апускаць — апусціць (у 1, 2, 4, 5 і 6 знач.) і апускацца — апусціцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перазараджаць — перазарадзіць і стан паводле знач. дзеясл. перазараджацца — перазарадзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перафразо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перафразоўваць — перафразаваць.

2. Тое, што перафразавана, перафразаваныя словы, выразы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варане́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вараніць.

2. Слой вокіслу, утвораны на паверхні металічнага прадмета шляхам награвання або хімічнай апрацоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кігі́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кігікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Над куп’ём з пранізлівым кігіканнем пабіліся чарнакрылыя кнігаўкі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клеката́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. клекатаць (у 1, 2 і 3 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. Клекатанне буслоў. Клекатанне вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёў, клёву, м.

Дзеянне паводле дзеясл. кляваць (у 3 знач.). Найбольш ажыўлены клёў судака назіраецца ў пачатку і ў канцы зімы. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кня́жанне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. княжыць; кіраванне княствам.

2. Час, на працягу якога хто‑н. княжыць. Княжанне Усяслава Полацкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кракаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Сіваваронкі з сярдзітым краканнем кружыліся над дуплістымі дзеравякамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кручэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. круціць (у 1, 3, 5 і 9 знач.) і круціцца (у 1, 3 знач.). Кручэнне пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)