марэ́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да марэны ​2. // Атрыманы з карэнняў марэны. Марэнавая фарба.

2. Ярка-чырвоны, колеру марэны. Марэнавы колер.

3. у знач. наз. марэ́навыя, ‑ых. Назва сямейства пакрытанасенных раслін, да якога адносяцца марэна, хіннае дрэва, кафейнае дрэва і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясака́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Вялікае дрэва сямейства вярбовых з цёмна-шэрай карой, разнавіднасць таполі; чорная таполя. Ля вокан шумяць ясакары. Калачынскі. / ‑у, у знач. зб. Зараснікі ясакару. Лес з ясакару.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Мэбля з ясакару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бергамо́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бергамоту. Бергамотавае дрэва. // Зроблены з пладоў бергамоту. Бергамотавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вастралі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Невялікае дрэва сямейства падубавых з калючымі лістамі і ядавітымі чырвонымі ягадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гваздзі́ка, ‑і, ДМ ‑дзіцы, ж., зб.

Высушаныя бутоны кветак гваздзіковага дрэва, якія скарыстоўваюцца як прыправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэваапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з апрацоўкай дрэва, вырабам з драўніны розных рэчаў. Дрэваапрацоўчая прамысловасць. Дрэваапрацоўчы камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мандары́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мандарына ​1. Мандарынавае дрэва. // Прыгатаваны з мандарынаў. Мандарынавы кампот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муска́тнік, ‑а, м.

Вечназялёнае трапічнае дрэва з мясістымі жоўтымі пладамі, у якіх знаходзіцца насенне — мускатны арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліме́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Спец. Састаў, якім пакрываюць вырабы з дрэва і гіпсу перад залачэннем.

[Фр. poliment.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)