гваздзі́ка, ‑і, ДМ ‑дзіцы, ж., зб.

Высушаныя бутоны кветак гваздзіковага дрэва, якія скарыстоўваюцца як прыправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)