Жа́рнік ’касцёр’ (Мат. Гом.). Рус. дыял. паўн.-ўсх. жа́рник ’тс’. Ад жар (гл.) з суфіксам нік або ад прыметніка *жарны ’такі, што змяшчае жар’ (паўн. польск. żarny ’тс’) з суфіксам ‑ік. Пра назоўнікі з нік гл. Сцяц., Афікс. наз., 55.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валява́ты ’з вялікім валлём’ (Нік.). Да валлё. Параўн. укр. воластий ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карма́ш ’кірмаш’ (Сержп., Нік.), гл. кірмаш. Магчыма, кантамінацыя з наступным словам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карша́к ’каршун’ (ТСБМ, Маш., БДА, Нік. Арх., Бяльк., Касп.). Гл. коршак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляно́вік ’кляновы сок’ (ТСБМ, Нік. Очерки, Янк. III, Некр.). Гл. клён.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыпа́нікі ’бліны’ (Нік. Очерки), ’кішкі з начынкай’ (Касп.). Да крапацьг (гл.).⇉.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лутовікі ’лапці з луцця’ (Нік. Очерки). Да лут1 (гл.), лутовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абрэ́нджа ’металічнае кальцо для замацавання стужцы кола’ (Нік. Очерки) < польск. obręcz ’абруч’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клышано́гі ’касалапы’ (ТСБМ, Нік., Янк. II, Сл. паўн.-зах., Гарэц.). Гл. клышавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліве́ц ’малаток’ (Тарнацкі, Studia), ’молат для кляпання касы’ (Нік. Очерки). Гл. клявец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)