Verbum

нейро́н, ‑а, м.

Спец. Нервовая клетка разам з адросткамі, якія ад яе адыходзяць.

[Ад грэч. néuron — валакно, нерв.]

гаме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Рухомая палавая клетка раслінных і жывёльных арганізмаў.

[Грэч. gamētós — здольны уступаць у шлюб.]

мікро́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мікроба. Мікробная клетка. // Выкліканы мікробамі. Мікробная інфекцыя.

кураня́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кураняці. Куранячы пух. // Прызначаны для куранят. Куранячая клетка.

зіго́та, ‑ы, ДМ ‑гоце, ж.

Клетка, якая ўтвараецца ў выніку апладнення, зліцця палявых клетак.

[Ад грэч. zygōtē — злітая ў пару.]

яйцавы́, ‑ая, ‑ое.

У біялогіі — які мае адносіны да яйца (у 3 знач.). Яйцавая клетка.

эпітэлія́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эпітэлія, складаецца з эпітэлія. Эпітэліяльная тканка. Эпітэліяльная клетка.

вы́ламацца, ‑міцца; зак.

Зламаўшыся, выпасці, выняцца. Зачапілі [матросы клетку] за краты, але ледзь клетка кранулася — некалькі прэнтаў выламалася. Маўр.

сперматазо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін; жыўчык (у 2 знач.).

[Ад грэч. sperma — семя, zōon — жывёла і eidos — від.]