кле́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кле́тка |
кле́ткі |
| Р. |
кле́ткі |
кле́так |
| Д. |
кле́тцы |
кле́ткам |
| В. |
кле́тку |
кле́ткі |
| Т. |
кле́ткай
кле́ткаю |
кле́ткамі |
| М. |
кле́тцы |
кле́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кле́тка¹, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1. Памяшканне з металічных або драўляных прутоў для птушак і жывёлін.
К. для папугаяў.
2. Спосаб складання некаторых матэрыялаў (дроў, дошак, цэглы і пад.) у выглядзе чатырохвугольніка.
Скласці дошкі ў клетку.
3. Квадрат, усякі чатырохвугольнік, начэрчаны на паверхні чаго-н.
Клеткі шахматнай дошкі.
Сшыткі ў клетку.
○
Грудная клетка — частка тулава, якая складаецца з рэбраў, грудзіны, пазванкоў і змяшчае ў сабе сэрца, лёгкія, стрававод.
|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кле́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Элементарная адзінка будовы жывога арганізма, якая складаецца з ядра, пратаплазмы і абалонкі.
Нервовая к.
|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.
Клетачнае ядро.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кле́тка в разн. знач. кле́тка, -кі ж.;
грудна́я кле́тка анат. грудна́я кле́тка;
не́рвная кле́тка нерво́вая кле́тка;
ткань в кле́тку ткані́на ў кле́тку;
бума́га в кле́тку папе́ра ў кле́тку;
ле́стничная кле́тка ле́свічная кле́тка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кле́тка ж., в разн. знач. кле́тка;
к. для пту́шак — кле́тка для птиц;
папе́ра ў ~ку — бума́га в кле́тку;
дро́вы скла́дзены ў ~ку — дрова́ сло́жены в кле́тку;
○ нерво́вая к. — биол. не́рвная кле́тка;
грудна́я к. — грудна́я кле́тка;
ле́свічная к. — ле́стничная кле́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кле́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
1. Памяшканне для птушак і жывёлін, сценкі якога зроблены з металічных або драўляных прутоў. Клетка для птушак. Трымаць трусоў у клетцы. // Разм. Малы пакой, цеснае памяшканне. У адной клетцы-каморцы — Рыгор. Той, з кім марыла [Наталля] безупынна ісці на змаганне, ухарошваць жыццё кіпучым полымем рэвалюцыйнага натхнення. Гартны. // Тое, што і клець (у 2 знач.). Клетка пад’ёмніка.
2. Спосаб складання дроў, дошак, цэглы і пад. у выглядзе чатырохвугольніка. Клетка цэглы. Злажыць дровы ў клетку.
3. Чатырохвугольнік, нарысаваны, начэрчаны на паверхні чаго‑н. Клетка шахматнай дошкі. Тканіна ў клетку.
4. Элементарная адзінка будовы жывога арганізма, якая складаецца з ядра, пратаплазмы і абалонкі. Раслінная клетка. Жывёльная клетка.
•••
Грудная клетка — частка шкілета, якая складаецца з рэбраў, грудзіны, пазванкоў і змяшчае ў сабе сэрца, лёгкія, стрававод.
Лесвічная клетка — памяшканне ў доме для лесвіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кле́тка ’памяшканне для птушак і жывёлін, сценкі якога зроблены з металічных або драўляных прутоў’ (ТСБМ, Касп., Яруш., Бяльк., Сл. паўн.-зах.), ’спосаб складання дроў, дошак, цэглы і пад. у выглядзе чатырохвугольніка’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., ТС, Янк. Мат.), ’свіран, кладоўка’ (Нас., Бломкв., Дзмітр.). Гл. клець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ле́свічны ле́стничный;
○ ~ная — кле́тка ле́стничная кле́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зало́зісты анат. желе́зистый;
~тая кле́тка — желе́зистая кле́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́стничный
1. ле́свічны; драбі́нны;
ле́стничная кле́тка ле́свічная кле́тка;
2. (подобный лестнице) драбі́нчасты.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)