зігота, ‑ы,
Клетка, якая ўтвараецца ў выніку апладнення, зліцця палявых клетак.
[Ад грэч. zygōtē — злітая ў пару.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зігота, ‑ы,
Клетка, якая ўтвараецца ў выніку апладнення, зліцця палявых клетак.
[Ад грэч. zygōtē — злітая ў пару.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)