Адкла́дня ’назва жалезнай часткі плуга, якая адвальвае скібу’ (Тарнацкі, Studia), откладыця ’тс’ (Выг. дыс.) да адкладваць. Гл. класці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Марга́йка, маргойка ’стракатая свойская жывёла’ (Вяржбоўскі, дыс.). Літуанізм. Параўн. літ. margóji ’тс’ (там жа, 510; Лаўчутэ, Балтизмы, 80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Матру́шкі ’маточкі нітак, якія выкарыстоўваюцца замест чаўнака пры тканні выкладаннем’ (Бір. дыс.; капыл., Жыв. сл.; слуц., КЭС), мотру́шкі ’каляровыя маточкі ўтоку пры ўзорным тканні’ (нараўл., Уладз.), матру́ха ’прылада, на якую навіваюць ніткі, матавіла’ (Бір. дыс.; шчуч., Сцяшк. Сл.), капыл. матру́шка ’невялікі скрутак лык’. Пад уплывам дзеяслова матаць з вяртуха, вяртушка (Сл. ПЗБ). Параўн. таксама мату́шка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ажагі́ ’зборная, агульная назва ўсіх прылад, неабходных пры печы (вілкі, качарга, чапяла і інш.)’, ожаг (Бір. дыс.). Гл. вожаг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Асцяжа́рак ’хмызняк, салома’ (Выг. дыс.). Утворана з цыркумфіксам з‑‑ак (< о‑‑ъкъ) ад сцяжар (гл.), стежар (Выг.). Гл. стажарʼе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Агрэ́х ’прапушчаная баразна’ (БРС, Шат., Гарэц., КЭС) кантамінаваная форма арэх (< араць) і агрэх (< грэх) (Выг. дыс.). Словаўтваральная мадэль застаецца няяснай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Анэ́гды ’на днях’ (Касп.). З польск. onegdy (Мар. дыс., 63), утворанага тым жа шляхам, што анагдысь і інш. (Брукнер, 379).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Астро́ў ’востраў’ (Касп.), гл. востраў. Ад гэтага ж слова і астравок ’невялікі ўчастак апрацаванага поля’ (Выг. дыс., 7), астравінка (Яшкін).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́жарня ’выгараўшае месца ў лесе, акно ў балоце’ (стаўб., Прышч. дыс.). Ад выжар або выжара (гл.) пры ’дапамозе суф. ‑ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віччына́ ’вяндліна’ (Бяльк.), вітчына́, вычына́ ’тс’ (Вешт., дыс., палес.). Запазычанне з рус. ветчина́ ’тс’ (Гл. Вештарт, Бел.-рус. ізал., 18).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)