аспрэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Выступіць у спрэчках з абвяржэннем чыіх‑н. думак, сцверджанняў; даказаць у спрэчцы памылковасць, беспадстаўнасць чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праступі́ць, ‑ступіць; зак.
Выступіць знутры на паверхню, прасачыцца наверх. Палкавы камісар ішоў пахістваючыся. Праз бінт на руках усё больш праступала крыві. Лупсякоў. // Выступіць, паказацца праз што‑н. Коратка падстрыжаныя валасы ў .. [Кіры] трохі раскудлаціліся, на смуглых шчоках праступіў румянец. Карпаў. // Стаць злёгку бачным. Потым у яго вачах у цемрадзі праступіла светлая пляма. Кандрат здагадаўся, што гэта сядзела Параска. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́лучыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.
1. Вызначыцца чым-н. сярод іншых.
В. сваімі здольнасцямі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выйсці, выступіць з чаго-н. у выніку пэўных працэсаў.
У працэсе рэакцыі вылучылася соль.
|| незак. вылуча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. вылучэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зая́ва ж.
1. (письменный документ) заявле́ние ср.;
2. (показание, высказывание) заявле́ние ср.;
вы́ступіць з ~вай — вы́ступить с заявле́нием
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
латарэ́я, ‑і, ж.
Розыгрыш рэчаў і грашовых сум па білетах. Выйграць у латарэю. □ Білеты латарэі атрымліваў той, хто даваў згоду выступіць у святочным канцэрце. Савіцкі.
[Іт. lotteria.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́лучыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
1. Вызначыцца чым‑н. сярод іншых. Вылучыцца сваімі здольнасцямі, працавітасцю.
2. Выйсці, выступіць з чаго‑н. у выніку пэўных працэсаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.
Выканаць (выконваць) сола, выступіць (выступаць) у якасці саліста. Іграючы, мужчыны сядзелі, а жанчыны стаялі. Саліравала чарнявая скрыпачка. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мунду́р, ваўк. мунду́рак ’мундзір’ (Нас., Сл. ПЗБ). З польск. mundur, mundurek ’тс’ (Кюнэ, Poln., 79), якія з ням. Montur ’тс’. Голуб-Ліер (325) выводзіць ням. лексему з ісп. montura ’кавалерыйскі рыштунак’ < montar ’надзяваць рыштунак’. Параўн. франц. monter un cheval ’выступіць на кані’. Гл. таксама мундзір.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэкларава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
1. Выступіць (выступаць) з дэкларацыяй (у 1 знач.); урачыста абвясціць (абвяшчаць). Дэклараваць права нацый на самавызначэнне.
2. Паказваць абстрактна, не па-мастацку.
[Ад лац. declarare — заяўляць, аб’яўляць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспазе́, нескл., н.
1. Кароткі змест якога‑н. дакумента, твора і пад.; вытрымка з іх.
2. Кароткае паведамленне прадстаўніка ўрада па якому‑н. пытанню бягучай палітыкі ў парламенце. Выступіць з экспазе.
[Фр. exposé.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)