асвяці́цца сов., прям., перен. освети́ться; озари́ться;
ву́ліца ~лі́лася агнём — у́лица освети́лась (озари́лась) огнём
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пераву́лак (перэву́лак) ’завулак’ (Растарг.). З рус. переу́лок ’тс’. Да пера- і ву́ліца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мо́шчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад масціць.
2. у знач. прым. Які мае маставую, замошчаны. Мошчаная вуліца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зелёный в разн. знач. зялёны;
◊
зелёная у́лица зялёная ву́ліца;
зелёная тоска́ (ску́ка) страшэ́нная нуда́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тупико́вый (от тупи́к) тупіко́вы;
тупико́вая у́лица тупіко́вая ву́ліца;
тупико́вая ста́нция ж.-д. тупіко́вая ста́нцыя.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ву́лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Маленькая вузкая вуліца. Вузкая пясчаная вулачка.. вяла ў сярэдзіну мястэчка. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадвячэ́рні, ‑яя, ‑яе.
Які бывае перад вечарам, папярэднічае вечару. Перадвячэрні час. □ Дзённая гарачыня спала, і вуліца ахіналася перадвячэрнім халадком і цішынёю. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тупіко́вы в разн. знач. тупико́вый;
~вая ву́ліца — тупико́вая у́лица;
~вая ста́нцыя — ж.-д. тупико́вая ста́нция
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ву́лачка ’вулічка’ (Нас., Бяльк.); ’завулак’ (бых., Янк. Мат.) ’вузкая дарожка, абгароджаная з двух бакоў’ (КЭС, лаг.). Гл. вуліца, вулка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бязу́ла ’гультай’ (Касп.), бязу́льны ’свавольны, гарэзлівы’ (БРС). Няяснае слова. Можа, да без і ул‑ (вуліца)? Параўн. рус. безу́ла і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)