Варажы́на ’злодзей’ (Мат. Гом.). Да вораг з суфіксам адзінкавасці ‑іна (гл. SP, 1, 120–123).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абскура́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніжн. Прыхільна абскурантызму; вораг навукі і прагрэсу, цемрашал, рэакцыянер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца лютым, жорсткім, бязлітасным. Вораг люцее. Мароз люцее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́бствовать несов. зло́снічаць; (злиться) злава́ць, злава́цца; лютава́ць;

враг зло́бствует во́раг люту́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супроти́вница ж. праці́ўніца, -цы ж., во́раг, -га м., непрыя́целька, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Варо́жы (БРС). Укр. воро́жий, рус. воро́жий. Утварэнне ад во́раг (гл.). Прасл. *vorgъ, *voržьjь. Гл. Фасмер, 1, 352; Рудніцкі, 478–479.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неўнікнёны, ‑ая, ‑ае.

Якога нельга ўнікнуць; непазбежны. Гром грымеў... Неўнікнёны свой лёс Сустракаў недабіты вораг. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неприя́тель

1. непрыя́цель, -ля м., не́прыяцель, -ля м.; (враг) во́раг, -га м., зло́снік, -ка м.;

2. (воюющая противная сторона) во́раг, -га м.; (противник) праці́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсту́пніцтва, ‑а, н.

Здрада ранейшым поглядам, перакананням. Нідзе адступніцтва і здрады Не знойдзе вораг між случчан. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́друг не́прыяцель, -ля м.; (враг) во́раг, -га м.; (недоброжелатель) зло́снік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)