шаўкаві́ца, ‑ы, ж.
Тое, што і шаўкоўніца. А за хлявом аж да самай Марачанкі цягнуўся абсаджаны з усіх бакоў шаўкавіцамі школьны агарод. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́таўчы, ‑таўку, ‑таўчаш, ‑таўча; зак., што.
Разм.
1. Здратаваць, вытаптаць. [Жанчына:] — А як жа ж агарод? Там жа свінні націнне вытаўкуць. Мележ.
2. Выбіць. Вытаўчы шыбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́снічкі, ‑чак; адз. няма.
Вузкія дзверцы ў плоце; варотцы. Адшукалі [мужчыны] ў плоце веснічкі, што выходзілі на агарод, адчынілі іх і хуценька падышлі да ганка. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заблука́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Блукаючы, зайсці куды‑н. У ягоны агарод Хлапчанятка, сямі год, Выпадкова заблука[ла]. Броўка.
заблука́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць блукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забро́с разг. / быть в забро́се быць акі́нутым (закі́нутым), быць занядба́ным;
огоро́д в забро́се агаро́д акі́нуты (занядба́ны).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каме́ньчык м., уменьш.-ласк. ка́мешек, ка́мушек;
◊ кі́даць ~кі ў агаро́д — (чый) кида́ть ка́мешки в огоро́д (чей)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каме́ньчык, ‑а, м.
Памянш.-ласк. да камень (у 2 знач.); маленькі камень. Назбіраўшы кругленькіх гладкіх каменьчыкаў, .. [Ігнась] разаслаў халацік і пачаў гуляць. Мурашка.
•••
Кідаць каменьчыкі ў агарод чый гл. кідаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; незак., што.
1. Ставіць плот, паркан і пад.; абгароджваць што-н.
Г. плот.
Г. двор.
2. перан. Гаварыць абы-што, выдумляць.
Стары гаворыць — гародзіць, ды на праўду выходзіць (прыказка).
◊
Агарод (гарод) гарадзіць (разм.) — пачынаць якую-н. клапатлівую і безнадзейную справу.
|| наз. гарадзьба́, -ы́, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
застрака́ціцца, ‑каціцца; зак.
Разм. Стаць стракатым ад чаго‑н., застракацець. [Партызан:] — Бачу — ляцяць са стрэльбамі ў руках нашы вяскоўцы, чалавек дзесяць. За імі — яшчэ. А праз хвіліну якую — агарод застракаціўся ад людзей. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
городи́ть несов.
1. обл. (ставить забор) гарадзі́ць;
2. (говорить вздор) прост. пле́сці, вярзці́, пляву́згаць;
◊
огоро́д городи́ть агаро́д гарадзі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)