дзе́д
‘бацькаў або матчын бацька; стары чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзе́д |
дзяды́ |
| Р. |
дзе́да |
дзядо́ў |
| Д. |
дзе́ду |
дзяда́м |
| В. |
дзе́да |
дзядо́ў |
| Т. |
дзе́дам |
дзяда́мі |
| М. |
дзе́дзе |
дзяда́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дэтрытафа́г
‘жывёла або пратыст, якія кормяцца арганічнымі рэчывамі, што гніюць’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэтрытафа́г |
дэтрытафа́гі |
| Р. |
дэтрытафа́га |
дэтрытафа́гаў |
| Д. |
дэтрытафа́гу |
дэтрытафа́гам |
| В. |
дэтрытафа́га |
дэтрытафа́гаў |
| Т. |
дэтрытафа́гам |
дэтрытафа́гамі |
| М. |
дэтрытафа́гу |
дэтрытафа́гах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карна́цік
‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карна́цік |
карна́цікі |
| Р. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Д. |
карна́ціку |
карна́цікам |
| В. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Т. |
карна́цікам |
карна́цікамі |
| М. |
карна́ціку |
карна́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карна́цік
‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карна́цік |
карна́цікі |
| Р. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Д. |
карна́ціку |
карна́цікам |
| В. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Т. |
карна́цікам |
карна́цікамі |
| М. |
карна́ціку |
карна́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
манафа́г
‘жывёлы, якія харчуюцца толькі адным тыпам раслін або жывёл’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
манафа́г |
манафа́гі |
| Р. |
манафа́га |
манафа́гаў |
| Д. |
манафа́гу |
манафа́гам |
| В. |
манафа́га |
манафа́гаў |
| Т. |
манафа́гам |
манафа́гамі |
| М. |
манафа́гу |
манафа́гах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
му́мія
‘пра худога або маларухомага чалавека’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
му́мія |
му́міі |
| Р. |
му́міі |
му́мій |
| Д. |
му́міі |
му́міям |
| В. |
му́мію |
му́мій |
| Т. |
му́міяй му́міяю |
му́міямі |
| М. |
му́міі |
му́міях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэкамбіна́нт
‘арганізм або клетка, якія ўтварыліся ў выніку рэкамбінацыі генетычнага матэрыялу’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэкамбіна́нт |
рэкамбіна́нты |
| Р. |
рэкамбіна́нта |
рэкамбіна́нтаў |
| Д. |
рэкамбіна́нту |
рэкамбіна́нтам |
| В. |
рэкамбіна́нта |
рэкамбіна́нтаў |
| Т. |
рэкамбіна́нтам |
рэкамбіна́нтамі |
| М. |
рэкамбіна́нце |
рэкамбіна́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рэкамбіна́нт
‘арганізм або клетка, якія ўтварыліся ў выніку рэкамбінацыі генетычнага матэрыялу’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рэкамбіна́нт |
рэкамбіна́нты |
| Р. |
рэкамбіна́нта |
рэкамбіна́нтаў |
| Д. |
рэкамбіна́нту |
рэкамбіна́нтам |
| В. |
рэкамбіна́нт |
рэкамбіна́нты |
| Т. |
рэкамбіна́нтам |
рэкамбіна́нтамі |
| М. |
рэкамбіна́нце |
рэкамбіна́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сі́лас
‘вежа або яма для захоўвання корму’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сі́лас |
сі́ласы |
| Р. |
сі́ласа |
сі́ласаў |
| Д. |
сі́ласу |
сі́ласам |
| В. |
сі́лас |
сі́ласы |
| Т. |
сі́ласам |
сі́ласамі |
| М. |
сі́ласе |
сі́ласах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
скла́д
‘памяшканне; гук або спалучэнне гукаў’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скла́д |
склады́ |
| Р. |
скла́да |
складо́ў |
| Д. |
скла́ду |
склада́м |
| В. |
скла́д |
склады́ |
| Т. |
скла́дам |
склада́мі |
| М. |
скла́дзе |
склада́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)