манафа́г
‘жывёлы, якія харчуюцца толькі адным тыпам раслін або жывёл’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| манафа́г | манафа́гі | |
| манафа́га | манафа́гаў | |
| манафа́гу | манафа́гам | |
| манафа́га | манафа́гаў | |
| манафа́гам | манафа́гамі | |
| манафа́гу | манафа́гах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)