шпінгале́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Засаўка для запірання створак акон, дзвярэй.

2. Пра дзіця, падлетка, які мае малы рост (разм.).

Ш., а лезе ў дарослую кампанію.

|| прым. шпінгале́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расху́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Раскруціць, раскрыць каго-, што-н. захутанае.

Р. дзіця.

Р. хустку.

|| незак. расху́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. расху́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. расху́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. расху́тванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ска, ‑і, ДМ со́сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Тое, з чаго або тое, што даюць ссаць дзіцяці (трубка з гумы ў выглядзе саска). Плача ў калысцы з соскай пустой дзіця. Танк. — Біць вас трэба, такіх матак. Дзіця галоднае, а яна сядзіць і чырванее, як дзяўчынка. Пара ўжо кінуць саромецца, мілая мая. Соску трэба .. Дзе соска? Няма? Эх, ты! — завіхалася спрытная мачыха. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грудно́й грудны́;

грудно́й ребёнок грудно́е дзіця́ (немаўля́);

грудно́й го́лос грудны́ го́лас;

грудна́я жа́ба мед., уст. грудна́я жа́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

простуди́ть сов.

1. (подвергнуть простуде) прастудзі́ць;

ребёнка простуди́ли дзіця́ прастудзі́лі;

2. (дать стыть чему-л.) прост. астудзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ребяти́шки разг. дзе́ці, род. дзяце́й, ед. дзіця́, род. дзіця́ці ср.; уменьш.-ласк. дзе́ткі, -так; см. ребя́та​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзесяціме́сячны, ‑ая, ‑ае.

1. Працягласцю ў дзесяць месяцаў. Дзесяцімесячны перапынак. // Разлічаны, дастатковы на дзесяць месяцаў. Дзесяцімесячны запас ежы.

2. Узростам у дзесяць месяцаў. Дзесяцімесячнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парадзі́ха, ‑і, ДМ ‑дзісе, ж.

Жанчына, якая раджае або толькі што нарадзіла дзіця. Міхал падступіўся да парадзіхі і адгарнуў пялюшку. Малое піснула мацней. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбі́тнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць разбітнога. Але от жа як увосень Людка пайшла ў першы клас, быццам дзіця хто падмяніў: дзе дзяваліся яе рэзвасць, разбітнасць! Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Первячо́к ’пярвак, першае дзіця, цяля’ (Нас.). З пярвак/ пярвяк < * нервы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)