Verbum

ахава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ахоўвае што-н.

А. маралі.

|| ж. ахава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ска́ржнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падае скаргу (у 2 знач.).

|| ж. ска́ржніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

зго́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (пагард.).

Той, хто праводзіць згодніцкую палітыку з кім-н.

|| прым. зго́дніцкі, -ая, -ае.

абара́начнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто пячэ або прадае абаранкі.

|| ж. абара́начніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

праве́ршчык, -а, мн. і, аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца праверкай чаго-н.

|| ж. праве́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

пэ́цкаль, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Той, хто пэцкае, дрэнна робіць што-н.

Ты сапраўдны мастак ці п.?

сто́ік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Паслядоўнік стаіцызму.

2. перан. Той, хто стаічна пераносіць усе жыццёвыя выпрабаванні, цяжкасці.

узурпа́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто незаконна захапіў, узурпіраваў уладу, якія-н. правы.

|| прым. узурпа́тарскі, -ая, -ае.

фотаама́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца фатаграфіяй (у 1 знач.) як аматар.

|| прым. фотаама́тарскі, -ая, -ае.

чу́біць, чу́блю, чу́біш, чу́біць; незак. (разм.).

Тузаць за валасы; біць, лупцаваць.

Хто каго любіць, той таго і чубіць (прыказка).