фантасты́чны, -ая, -ае.
1. гл. фантастыка.
2. Падобны на фантазію (у 2 знач.); казачны, чароўны, звышнатуральны.
Ф. прывід.
Ф. пейзаж.
Фантастычнае святло.
3. Зусім неверагодны, непраўдападобны.
Фантастычная задума.
Гэты чалавек фантастычна (прысл.) таленавіты.
|| наз. фантасты́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нябе́сны, -ая, -ае.
1. гл. неба.
2. перан. Цудоўны, чароўны, вельмі прыгожы.
Над цудам цуд н.
Нябеснае стварэнне.
3. Які мае колер неба; светла-блакітны.
Н. колер.
○
Нябесныя целы (спец.) — планеты, каметы, зоркі, галактыкі і іншыя касмічныя аб’екты, што вывучаюцца астраноміяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
услади́тельный уст. по́ўны асало́ды (уце́хі); уце́шны; (очаровательный, чарующий) чаро́ўны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прельсти́тельный уст.
1. (соблазнительный) спаку́слівы;
2. (привлекательный) прыва́бны; (очаровательный) чаро́ўны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фееры́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’яўляецца феерыяй. Феерычная камедыя.
2. перан. Казачны, чароўны. Калі чорнае шкло загарадзіла ілюмінатар, падарожнікі ўбачылі сапраўды феерычную карціну. Гамолка. // Разм. Надзвычайны, дзівосны. Феерычная хуткасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увлека́тельный захапля́ючы; (интересный) ціка́вы; (занимательный) займа́льны; (пленительный) прыва́бны; (очаровательный) чаро́ўны; (соблазнительный) спаку́слівы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Слі́чны ‘прыгожы, цудоўны’ (Нас.), ‘прыгожы, прывабны’ (Бяльк., Нар. Гом., Сцяшк. Сл.). Як і ст.-бел. сличный ‘прыгожы, прывабны, цудоўны, чароўны’ (Ст.-бел. лексікон) з польск. śliczny ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 195). Апошняе да lice ‘твар’ (Брукнер, 298); гл., напрыклад, ліцава́ць. Адносна падобных утварэнняў у славянскіх мовах, што ўзыходзяць да *sъličьnъjь, гл. Трубачоў, Проспект, 81.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
боже́ственный
1. книжн. бо́скі; (божий) бо́жы; (религиозный) набо́жны, рэлігі́йны;
2. (прекрасный, бесподобный) разг. надзвыча́йны, чаро́ўны, цудо́ўны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чару́ющий
1. прич. які́ (што) чару́е; які́ (што) вядзьма́рыць; см. чарова́ть 1;
2. прил. (очаровательный) чаро́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цудадзе́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Незвычайнай сілы ўздзеяння; чарадзейны; жыватворны. Для Коласа, напрыклад, вельмі важна высветліць вытокі мастацтва, той цудадзейнай сілы, што мае такую вялікую ўладу над людзьмі. Навуменка. Маці папрасіла, каб гэты цудадзейны ўрач паглядзеў яе сыночка. Мележ.
2. Чароўны, вельмі прыгожы. Рукі.. [Ніны] насіліся ў адзін, у другі бок, скакалі па клавішах, білі, і струны адказвалі на кожны яе рух цудадзейнымі гукамі. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)