мушке́т, ‑а, М ‑кеце, м.

Старажытнае буйнакалібернае ружжо з кнотам для запальвання пораху.

[Фр. mousquet ад іт. moschetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мантэкры́ста, нескл., н.

Сістэма дробнакаліберных ружжаў і пісталетаў; ружжо або пісталет гэтай сістэмы.

[Фр. Monte — Cristo ад імя героя рамана А. Дзюма «Граф Мантэ-Крыста».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пішча́ль, ‑і, ж.

Старадаўняя пушка, а затым вялікае цяжкае ружжо, якое зараджалася цераз ствол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

противота́нковый воен. супрацьта́нкавы;

противота́нковое ружьё супрацьта́нкавае ружжо́;

противота́нковая оборо́на супрацьта́нкавая абаро́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пістона. // Які страляе пры дапамозе пістона. Пістоннае ружжо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохство́льны, ‑ая, ‑ае.

З трыма стваламі (пра зброю). Трохствольнае ружжо. // У тры ствалы. Трохствольнае бурэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранябо́йны, ‑ая, ‑ае.

Які прабівае браню; прызначаны для стральбы па браніраваных цэлях. Бранябойны снарад. Бранябойная куля. Бранябойнае ружжо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напагато́ў, прысл.

Спец. У выразе: узяць напагатоў — пра ружэйны прыём, пры якім ружжо трымаецца ў гатовым да стральбы становішчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Ружжо з вінтавой нарэзкай у канале ствала. Самазарадная вінтоўка. Снайперская вінтоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаружжо́, ‑а, н.

Фотаапарат з тэлеаб’ектывам і з упорам для пляча, які нагадвае ружжо (прызначаны для фатаграфавання жывёл на свабодзе).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)