накуты́рыць
‘набіць страўнік’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накуты́ру |
накуты́рым |
| 2-я ас. |
накуты́рыш |
накуты́рыце |
| 3-я ас. |
накуты́рыць |
накуты́раць |
| Прошлы час |
| м. |
накуты́рыў |
накуты́рылі |
| ж. |
накуты́рыла |
| н. |
накуты́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
накуты́р |
накуты́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
накуты́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
накухталя́ць
‘набіць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
накухталя́ю |
накухталя́ем |
| 2-я ас. |
накухталя́еш |
накухталя́еце |
| 3-я ас. |
накухталя́е |
накухталя́юць |
| Прошлы час |
| м. |
накухталя́ў |
накухталя́лі |
| ж. |
накухталя́ла |
| н. |
накухталя́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
накухталя́й |
накухталя́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
накухталя́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
наля́скаць
‘набіць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наля́скаю |
наля́скаем |
| 2-я ас. |
наля́скаеш |
наля́скаеце |
| 3-я ас. |
наля́скае |
наля́скаюць |
| Прошлы час |
| м. |
наля́скаў |
наля́скалі |
| ж. |
наля́скала |
| н. |
наля́скала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наля́скай |
наля́скайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наля́скаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нахлыста́ць
‘набіць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нахлышчу́ |
нахлы́шчам |
| 2-я ас. |
нахлы́шчаш |
нахлы́шчаце |
| 3-я ас. |
нахлы́шча |
нахлы́шчуць |
| Прошлы час |
| м. |
нахлыста́ў |
нахлыста́лі |
| ж. |
нахлыста́ла |
| н. |
нахлыста́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нахлышчы́ |
нахлышчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
нахлыста́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нашпыля́ць
‘набіць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
нашпыля́ю |
нашпыля́ем |
| 2-я ас. |
нашпыля́еш |
нашпыля́еце |
| 3-я ас. |
нашпыля́е |
нашпыля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
нашпыля́ў |
нашпыля́лі |
| ж. |
нашпыля́ла |
| н. |
нашпыля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
нашпыля́й |
нашпыля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
нашпыля́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
адшпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
Разм. Набіць, адхвастаць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.
Разм. Набіць рэменем, плёткай; выхвастаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наматыля́ць
‘набіць каго-небудзь, узмахваючы’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наматыля́ю |
наматыля́ем |
| 2-я ас. |
наматыля́еш |
наматыля́еце |
| 3-я ас. |
наматыля́е |
наматыля́юць |
| Прошлы час |
| м. |
наматыля́ў |
наматыля́лі |
| ж. |
наматыля́ла |
| н. |
наматыля́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
наматыля́й |
наматыля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
наматыля́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
напіцава́ць
‘натаптаць, напхаць, набіць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
напіцу́ю |
напіцу́ем |
| 2-я ас. |
напіцу́еш |
напіцу́еце |
| 3-я ас. |
напіцу́е |
напіцу́юць |
| Прошлы час |
| м. |
напіцава́ў |
напіцава́лі |
| ж. |
напіцава́ла |
| н. |
напіцава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
напіцу́й |
напіцу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
напіцава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гуз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.
Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы; наогул пукатая няроўнасць.
Набіць г. на лбе.
На спіне ў каровы гузы.
|| прым. гузавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)