няве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.

1. Наносячы фізічныя пашкоджанні, калечыць каго-н.; ламаць што-н.

Н. твар.

2. перан. Рабіць дрэнны ўплыў на каго-н.; псаваць.

Н. душы людзей.

|| наз. няве́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узмакаро́сіць

‘змяшаць, прывесці ў беспарадак што-небудзь (узмакаросіць чыю-небудзь работу); крышыць, ламаць што-небудзь на дробныя кавалкі (узмакаросіць буракі)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узмакаро́шу узмакаро́сім
2-я ас. узмакаро́сіш узмакаро́сіце
3-я ас. узмакаро́сіць узмакаро́сяць
Прошлы час
м. узмакаро́сіў узмакаро́сілі
ж. узмакаро́сіла
н. узмакаро́сіла
Загадны лад
2-я ас. узмакаро́сь узмакаро́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час узмакаро́сіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лама́ны

1. прич. ло́манный; см. лама́ць 1;

2. прил. ло́маный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ломи́ть несов.

1. лама́ць;

2. (валить толпой) разг. пе́рці, валі́ць; (пробиваться) бі́цца, прабіва́цца;

3. безл. лама́ць;

у него́ ло́мит ру́ку у яго́ ло́міць руку́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пола́мывать​I несов., разг. (к лома́ть) пало́мліваць; лама́ць (тро́хі, зрэ́дку, злёгку).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падасла́цца, падсцялюся, падсцелешся, падсцелецца; зак.

Разм. Падаслаць пад сябе што‑н. Затым падумалі [сваякі] паспаць Пасля такое «працы». І вецце пачалі ламаць, Мякчэй каб падаслацца. Шымук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

копьё​I ср. кап’ё, -п’я́ ср.; дзі́да, -ды ж.;

◊

лома́ть ко́пья лама́ць ко́п’і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злама́ць, зламлю, зломіш, зломіць.

Зак. да ламаць (у 1–5 знач.).

•••

Зламаць сабе галаву — тое, што і скруціць сабе галаву (гл. скруціць).

(Сам) чорт галаву (нагу) зломіць гл. чорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папалама́ць, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Ламаць доўга, неаднаразова; паламаць многа чаго‑н. — Нам [касіць] хоць бы што, а цябе папаломіць дзён колькі, пакуль прывыкнеш. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трусці́ць ‘ламаць, крышыць’, разбіваць на кавалкі, разбураць’ (Нас.), тру́сціць ‘ламаць, крышыць, развальваць’ (Некр. і Байк.). Гл. трушчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)