пагна́цца, -ганю́ся, -го́нішся, -го́ніцца; -гані́ся; зак., за кім-чым.

Кінуцца наўздагон, каб дагнаць.

П. за злодзеем.

П. за славай (асудж.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ірвану́цца і (пасля галосных) рвану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Рэзкім рухам кінуцца, памкнуцца.

Конь ірвануўся з месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; зак.

1. Правесці некаторы час скачучы.

П. на вяселлі.

2. Пачаць скакаць, кінуцца наўскач.

Заяц паскакаў у лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ки́нуться в разн. знач. кі́нуцца; см. кида́ться​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пригляну́ться сов., разг. спадаба́цца, упадаба́цца; кі́нуцца ў во́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амбі́цыя ж. амби́ция;

◊ кі́нуцца ў ~цыю — вломи́ться или уда́риться в амби́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

побежа́ть сов.

1. пабе́гчы;

2. (обратиться в бегство) кі́нуцца ўцяка́ць, кі́нуцца наўцёкі;

мальчи́шки в па́нике побежа́ли хлапчукі́ ў па́ніцы кі́нуліся ўцяка́ць (наўцёкі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наперарэ́з.

1. прысл. Перасякаючы чый-н. шлях.

Кінуцца н.

2. прыназ. з Д. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры назве асобы ці прадмета, шлях якіх хто-, што-н. перасякае.

Бегчы н. машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́кінуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Кінуцца ўніз адкуль-н.

В. з акна.

2. Вываліцца, выпасці адкуль-н.

Кош выкінуўся з воза.

|| незак. выкіда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і выкі́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абды́мкі, ‑аў; адз. няма.

Ахопліванне рукамі каго‑н. (выказваючы пачуцці радасці, замілавання і пад.). Людзі кінуліся да Васіля Іванавіча, ледзь не заціснулі.. у абдымках, падхапілі на рукі. Лынькоў.

•••

З распасцёртымі абдымкамі — з радасцю, прыветна (сустрэць, прыняць і пад.).

Кідацца (кінуцца) у абдымкі гл. кінуцца.

Схапіць у абдымкі гл. схапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)