кі́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Хутка рынуцца куды-н.

К. на дапамогу.

К. на ворага.

К. за кім-н.

2. Паспешліва, імкліва пачаць якое-н. дзеянне.

К. ў спрэчку.

К. дапамагаць.

3. Праявіць моцнае імкненне да каго-н. у выражэнні якіх-н. пачуццяў.

К. на шыю.

4. Напасці, накінуцца на каго-, што-н.

Сабака кінуўся на незнаёмага.

5. Скокнуць з вышыні.

К. з берага ў рэчку.

◊

Кінуцца ў вочы — стаць асабліва прыметным.

|| незак. кі́дацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кі́нуцца сов.

1. бро́ситься, устреми́ться;

к. на дапамо́гу — бро́ситься, устреми́ться на по́мощь;

к. шука́ць — бро́ситься иска́ть;

2. разг. упа́сть;

к. на ло́жак — упа́сть на крова́ть;

3. (напасть) бро́ситься, ки́нуться;

саба́ка кі́нуўся пад но́гі — соба́ка бро́силась по́д ноги;

4. (прыгнуть, устремиться вниз) ки́нуться, бро́ситься;

к. з кру́чы — бро́ситься с обры́ва;

5. (в сторону) бро́ситься, шара́хнуться;

◊ к. ў во́чы — а) бро́ситься в глаза́; б) пригляну́ться;

к. стрымгало́ў (кулём) — бро́ситься сломя́ го́лову;

к. ў но́гі — упа́сть к нога́м;

к. ў абды́мкі — бро́ситься в объя́тия;

к. з усі́х ног — бро́ситься со всех ног

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кі́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца.

Зак. да кідацца (у 2, 3, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́нуцца sich wérfen*; sich stürzen (рынуцца);

кі́нуцца на шы́ю каму-н j-m um den Hals fállen*;

кі́нуцца у бок zur Séite spríngen*;

кі́нуцца у ата́ку vórstürmen vi (s), vórstürzen vi (s), zum Sturm vórgehen*;

кі́нуцца бе́гчы davónlaufen* vi (s), die Flucht ergréifen*, davónstürzen vi (s);

кі́нуцца у паго́ню за кім-н j-m náchsetzen;

◊ кі́нуцца ў во́чы ins Áuge fállen* [spríngen*, stéchen*], áuffallen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Кі́нуцца ’упасці’, ’памкнуцца з пагрозай’, ’пачаць’ («грыбы кінуліся расці») (Сл. паўн.-зах.), ’скочыць, пусціцца набегчы’ (КЭС, лаг., Бяльк., Сержп.), кінуцца ў галаву ’раптоўна з’явіцца ў памяці’ (Юрч. Фраз. 2). Гл. кідацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

метну́ться кі́нуцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

наўдалу́ю, прысл.

Вельмі смела, безразважна.

Кінуцца н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

урассыпну́ю, прысл.

У розныя бакі.

Кінуцца ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

напераго́нкі, прысл.

Стараючыся апярэдзіць адзін аднаго, навыперадкі.

Кінуцца н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

наўцёкі, прысл.

Бягом, уцякаючы ад каго-, чаго-н.

Кінуцца н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)