бу́кса, ‑ы, ж.

Металічная каробка з падшыпнікам, які перадае ціск вагона, паравоза і пад. на вось кола.

[Ням. Büchse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кафе́йніца, ‑ы, ж.

1. Банка або каробка для захоўвання кофе.

2. Ручны млынок для размолвання кафейнага зерня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ство́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ствала (у 3 знач.). Ствольны наканечнік. Ствольныя нарэзы. Ствольная каробка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карабо́к ’невялікая каробка’ (Янк. Мат., Янк. 1, Др.-Падб.) (гл. каробка). Словаўтварэнне з фармантам ‑ъкъ; прасл. korbъkъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

батанізі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спецыяльная каробка для раслін, якія збіраюцца ў час батанічных палявых экскурсій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ртэр, ‑а, м.

Металічная каробка, якая служыць апорай для рухавіка ўнутранага згарання, а таксама засцерагае яго ад пашкоджання і забруджвання.

[Англ. carter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэга́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Канструктыўнае спалучэнне ў адно цэлае некалькіх рознатыповых машын для эфектыўнай сумеснай работы.

Уборачны а.

2. Складаная частка якой-н. машыны, вузел для выканання пэўных аперацый, напр., рухавік аўтамабіля, каробка перадач.

|| прым. агрэга́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карабо́к, ‑бка, м.

1. Невялікі кораб (у 1 знач.). Ссыпаць зерне ў карабок.

2. Невялікая стандартная каробка для запалак, алоўкаў і пад. Пачулася шорганне запалкі аб карабок. Пальчэўскі. На стале ляжала ў кардонным карабку даміно. Марціновіч.

3. Тое, што і каробка (у 2 знач.). Адзін цагляны карабок нагадваў, што некалі тут, на беразе Дняпра, узвышаўся прыгожы будынак. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залатніко́вы ​1, ‑ая, ‑ае.

Уст. Масаю ў адзін залатнік ​1. Залатніковая гірка.

залатніко́вы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да залатніка ​2. Залатніковая каробка. Залатніковы параразмеркавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́лкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запалкі. Запалкавая галоўка. // Прызначаны для захавання запалак. Запалкавая каробка. // Прызначаны для вырабу і продажу запалак. Запалкавая прамысловасць. Запалкавы аўтамат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)