па́стар, ‑а, м.

Пратэстанцкі свяшчэннік. Духоўны пастар.

[Ад ням. Pastor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукополага́ть несов., церк. пасвяча́ць (у духо́ўны сан);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рукоположи́ть сов., церк. пасвяці́ць (у духо́ўны сан).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінклі́т, -а, Мі́це, м.

1. Сход вышэйшых саноўнікаў у Старажытнай Грэцыі (гіст.).

2. Сход духоўных асоб, духавенства.

Сабраўся ўвесь духоўны с. з кансісторскімі чыноўнікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́куум, -у, м.

1. Стан вельмі разрэджанага газу пры нізкім ціску (спец.).

2. перан. Поўная адсутнасць, востры недахоп чаго-н.

Духоўны в.

|| прым. ва́куумны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сан, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Званне, звязанае з пачэсным становішчам, высокай пасадай (кніжн.).

Царскі с.

С. пасла.

2. Званне духоўнай асобы ў хрысціянскай рэлігіі.

Духоўны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́бін, ‑а, м.

Служыцель культу, духоўны кіраўнік веруючых у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

[Ад стараж.-яўр. rabbi — настаўнік мой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айце́ц (род. айца́) м., церк. (служитель культа) оте́ц;

духо́ўны а. — духо́вный оте́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблі́чча, -а, н.

1. Знешні выгляд, сукупнасць адметных рыс каго-, чаго-н.; рысы і выраз твару.

Сціранне аблічча старой вёскі.

Знаёмае а.

2. перан. Характар, духоўны склад.

Маральнае а. чалавека.

Нацыянальнае а. літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высвяча́ць

‘пасвячаць, надаваць каму-небудзь духоўны сан, званне’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. высвяча́ю высвяча́ем
2-я ас. высвяча́еш высвяча́еце
3-я ас. высвяча́е высвяча́юць
Прошлы час
м. высвяча́ў высвяча́лі
ж. высвяча́ла
н. высвяча́ла
Загадны лад
2-я ас. высвяча́й высвяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час высвяча́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)