ра́бін, ‑а, м.

Служыцель культу, духоўны кіраўнік веруючых у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.

[Ад стараж.-яўр. rabbi — настаўнік мой.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)