павыдзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выдзеўбці ўсё, многае. Павыдзёўбваць дзіркі. Павыдзёўбваць вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапа́ціць, -па́чу, -па́ціш, -па́ціць; -па́чаны; незак., што.

Затыкаць дзіркі, шчыліны чым-н. (пакуллем, мохам і інш.).

К. сцены.

К. лодку.

|| зак. заканапа́ціць, -па́чу, -па́ціш, -па́ціць; -па́чаны.

|| наз. канапа́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазаплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Пераплятаючы, сплесці, заплесці ўсё, многае.

П. косы.

П. дзіркі ў тыне.

2. чым. Аплятаючы, пакрыць чым-н. усё, многае.

Павукі пазапляталі куткі павуціннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папракалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Пракалупаць што‑н. у многіх месцах. Папракалупваць дзіркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павысвідро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Высвідраваць у многіх месцах; высвідраваць многа чаго‑н. Павысвідроўваць дзіркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выгрызці, выесці ў многіх месцах, усюды. Павыгрызалі мышы дзіркі ў мяшках. Павыгрызала жывёла ўсю траву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́штамаваць ’зрабіць выемку паза па канту’ (Сцяшк.). Запазычанне з польск. wysztamować ’зрабіць дзіркі долатам у бервяне для ўстаўлення іншага бервяна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таблява́ць ’пракручваць, свідраваць дзіркі, заганяючы ў іх драўляныя гвазды’ (дзятл., Сл. ПЗБ), тэблева́ты ’свідраваць’ (бяроз., Шатал.). Вытворнае ад тэбель, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што.

Зашываць дзіркі ў тканіне, вырабе густымі пераплеценымі сцяжкамі з нітак.

Ц. рыбалоўную сетку.

|| зак. зацырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

|| наз. цырава́нне, -я, н. і цыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазала́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Залатаць, палатаць усё, многае. У нейкім месцы прадзіравілася страха. Кулі трэба, каб пазалатваць дзіркі. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)